Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ο πρόγονος του mycomics.gr


Το mycomics.gr προϋπήρχε σε πρωτογενή μορφή σαν club στο pathfinder.gr (απο τον Απρίλιο του 2001)
κάνετε κλίκ να το δείτε (έχει ωραίες εικόνες απο διάφορα θέματα που έβαζα τότε για να το κοσμήσω:
http://clubs.pathfinder.gr/UncleScrooge_Greekcorner/7899?bcseed=1296280873_10968

ενδιαφέρουσα θα βρείτε πιστεύω μια καταχώρηση που είχα κάνει σε αυτό το club (η οποία υπάρχει εκεί αναρτημένη) με τίτλο "Μίκυ Μάους Δραχμες 3"
Να τι είχα γράψει:
Μια φορά και έναν καιρό που ήμουνα μικρό παιδί, εκεί γύρω στο 1970,
δεν υπήρχε η τηλεόραση όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Υπήρχαν δύο μόνο κανάλια
και αυτά αρχίζαν το πρόγραμμα τους στις 5:30 το απόγευμα.
Εννοείτε ότι ήταν ασπρόμαυρες τότε. Οι έγχρωμες τηλεοράσεις εμφανίστηκαν το 1980.
Κινούμενα σχέδια έπαιζαν στο πρώτο μισάωρο του προγράμματος και ήταν κάτι πολωνέζικα καρτούν (Μπόλεκ και Λόλεκ) που ήταν γελοία για τα σημερινά στάνταρντ.
Είχε και μία φορά τη εβδομάδα Ποπάυ.
Κάθε Κυριακή όμως στίς 6:30 είχε την εκπομπή «Από τον κόσμο της Ντίσνεϋλαντ».
Εκεί πραγματικά ήταν μαγεία.
Το πρόγραμμα ξεκινούσε με την εμφάνιση του ίδιου του Ουώλτ Ντίσνεϋ.
Ντυμένος με κουστούμι και γραβάτα καθόταν όρθιος ή ημικαθιστός σε ένα γραφείο που πάνω του ήταν μια μεγάλη υδρόγειος σφαίρα. Καλησπέριζε και ξεκινούσε την διήγηση σχετικά με την ταινία που πρόκειται να παιζόταν. Ο πρόλογος του αυτός ήταν απαραίτητος γιατί η μοναδική του διήγηση σε συνέπαιρνε αμέσως και σε έβαζε αμέσως στο κόσμο του, « στο μαγικό κόσμο του Ντίσνεϋ» όπως έλεγε.
Δεν ήταν όλες οι ταινίες καρτούν. Οι πιο πολλές ήταν κανονικές ταινίες με μοναδικό στύλ και θέμα περιπέτειες ανθρώπων και ζώων στη θάλασσα, στο δάσος και γενικά σε μέρη άγνωστα σε εμάς τα τότε ελληνόπουλα.
Χρώμα δεν υπήρχε πουθενά.
Χρώμα υπήρχε μόνο στο περίπτερο της γειτονιάς.
Εκεί μόνο υπήρχε χρώμα. Στα κόμικς πού κρέμαγαν κάθε εβδομάδα τα περίπτερα μπορούσες να δεις χρώμα.
Ακόμα και τα έργα στο σινεμά ήταν ασπρόμαυρα. Λίγες οι ταινίες που ήταν έγχρωμες
αλλά και όταν γίναν πιο πολλές δεν έπαιζαν παιδικά ή καρτούν.
Ετσι τελικά το περίπτερο της γειτονιάς ήταν το σημείο που θα αγόραζες τα όμορφα αυτά βιβλία με τα ζωηρά χρώματα και τις ωραίες περιπέτειες.
Άρχιζα να τα διαβάζω από τεσσάρων χρονών. Όταν πήγα στη πρώτη Δημοτικού ήξερα ήδη να διαβάζω γιατί είχα συμπλήρωση πάμπολλες ώρες στο διάβασμα Μίκυ Μάους και όχι μόνο Μίκυ Μάους.
Τότε είχε τρεις δραχμές το τεύχος.
Είχα προσέξει ότι εκεί που έγραφε τα σχετικά για τα στοιχεία της έκδοσης του περιοδικού, έλεγε ότι τα γραφεία ήταν στη Αθήνα, Ερμού 8.
Εγώ μένω επαρχία αλλά η μητέρα μου μια φορά το χρόνο πήγαινε στη Αθήνα και συγκεκριμένα στη Ερμού γιατί εκεί μεγάλωσε και εργαζόταν.
Οπότε σκέφτηκα ότι είναι εύκολο να βρώ το νούμερο 8.
Ήδη ήξερα ότι τα ζυγά νούμερα είναι στα δεξιά και τα μονά αριστερά.
Το μόνο που έμενε ήταν να πείσω τη μητέρα μου να χασομερήσει λίγο από τις δουλειές της για να το βρω πού να είναι όταν θα πηγαίναμε στην Αθήνα.
Έτσι και έγινε.
Απ’ έξω δεν έλεγε τίποτα για περιοδικό Μίκυ Μάους.
Έλεγε μόνο για ένα περιοδικό την «Γυναίκα». Αλλά είδα το όνομα Τερζόπουλος και λέω κάποια σχέση θα έχει.
Όλα αυτά ενώ ήμουν κάτω από επτά χρονών, γύρω στο 1971 ή 1972 ή μπορεί και νωρίτερα. Δεν θυμάμαι πλέον ημερομηνίες αλλά θυμάμαι πεντακάθαρα την είσοδο της πολυκατοικίας.
Ανεβήκαμε επάνω και δεν είδα τίποτα ή κανέναν που να θυμίζει περιοδικό Μίκυ Μάους.
Eφανίστηκε ένας σιωπηλός άνδρας κάποια στιγμή και με όλο το θάρρος που μπορεί να έχει ένας μικρός πιτσιρικάς, του ζήτησα αν υπάρχουν παλιά τεύχη Μίκυ Μάους.
Χωρίς να απαντήσει τίποτα κάνει έτσι και ανοίγει μια συρόμενη πόρτα ακριβώς δίπλα μας. Εκεί ήταν ένα ηλιόλουστο δωμάτιο σαν σαλόνι μόνο που δεν είχε έπιπλα.
Και κάτω στο πάτωμα στο κέντρο ήταν ένα μικρό βουνό από μικρά Μίκυ Μάους ανακατωμένα. Μιλάμε για νούμερα πριν το 250. Τι να πρωτοδιάλεγα; Πόσα μπορούσα να πάρω; Πήρα πέντε τεύχη εκεί στη τύχη... Πλήρωσε η μητέρα μου 15 δραχμές (5 σημερινά ευρωλεπτά) και έφυγα μάλλον στεναχωρημένος που δεν μπορούσα να πάρω όλο το βουνό με τα Μίκυ Μάους...

Τα χρόνια πέρασαν. Τότε η κυκλοφορία του πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη γιατί όπως
σας έγραψα παραπάνω ήταν η μόνη διέξοδος χρώματος και φαντασίας για εκείνη την εποχή. Τώρα όμως τα πράγματα δεν τα βλέπω καλά. Εάν προσέξετε το ΚΟΜΙΞ προχώρησε στη τελευταία ανατίμησή του τον Αύγουστο του 2001. Πήγε τότε στίς εννιακόσιες δραχμές δηλαδή στα 2,70 Ευρώ. Από τότε έχει μείνει στην ίδια τιμή.
Κάνω την σκέψη ότι αν είχε υψηλές πωλήσεις θα είχε σίγουρα πάει προ πολλού 3 Ευρώ στρογγυλά. Πρώτη φορά έχει συμβεί αυτό να έχει για τρεισήμισι χρόνια την ίδια τιμή την
στιγμή που όλα ανεβαίνουν.

Και καταλήγω: Σίγουρα τα κόμικς περνάνε κρίση πωλήσεων στη Ελλάδα. Μην κοιτάτε
Τα νούμερα που δημοσιεύουν. Λένε ψέματα. Οι επιστροφές από τα περίπτερα είναι μεγάλες. Τα Ντίσνεϋ σίγουρα πάνε καλύτερα από τα άλλα, αλλά και αυτά όχι όπως παλιότερα. Έχουν αργή και σταθερή πτώση.
Δικαιολογημένα θα έλεγα αφού είναι τελείως παιδιαρίστικα. Για παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού. Ο κόσμος δεν σταμάτησε να αγαπά τα κόμικς αλλά σίγουρα έχει ελαττωθεί ο αριθμός αυτών που κάνουνε συστηματικές αγορές και συλλέγουν κιόλας
(πάντα για την δική τους προσωπική ευχαρίστηση). Πολλοί αγοράζουν ξένα κόμικς κατευθείαν από ειδικευμένα μαγαζιά που πουλάνε μόνο κόμικς και δεν ασχολούνται καθόλου με τα Ελληνικά.

Ο Τερζόπουλος δεν έχει εξελιχθεί και ότι δεν εξελίσσεται πεθαίνει.
Πού είναι ένα πλούσιο site στο ίντερνετ;
Με scans από όλα τα παλιά τεύχη, παραγγελίες- συνδρομές online με μεγάλη έκπτωση
και δώρα με σκοπό να αναθερμάνει τους επισκέπτες να αγοράσουν και να συλλέξουν.
Με πλούσια παρουσίαση όλων των ηρώων του Ντίσνεϋ και των ταινιών τους.
Με ιστορικές αναφορές και πάμπολλες εικόνες έτσι ώστε να αιχμαλωτίζεται ο επισκέπτης και να παρακινείται να αγοράσει κιόλας.
Με ειδικό χώρο για αγοραπωλησίες κόμικς μεταξύ αναγνωστών.
Με διαγωνισμούς ζωγραφικής και ταλέντων σχεδίασης κόμικς.

Τίποτα δεν υπάρχει από αυτά.
Όπως εγώ όταν ήμουν μικρός αναζητούσα στα γραφεία του Μίκυ Μάους κάτι ανάλογο
Έτσι τώρα φαντάζομαι και τα σημερινά παιδιά θα ήθελαν ένα χώρο Ντίσνεϋ όπου θα μπορούσαν να βρεθούν, να χαζέψουν να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους να εκθέσουν ζωγραφικά έργα τους να κάνουν ανταλλαγές και να γενικά ασχοληθούν μεταξύ τους γύρω από τα κόμικς. Όχι απλά μόνο πώληση αλλά κάτι σαν πολυχώρος επικοινωνίας.

Ούτε μέσα στο περιοδικά του δεν υπάρχει τέτοιο κλίμα επικοινωνίας. Είναι μάλλον κρύα
και απόμακρα, μάλλον «σνόμπ».
Νομίζω ότι η μαγεία τους έχει χαθεί....
Μόνο το χρήμα είχαν στο νού τους αλλά και αυτό σιγά-σιγά πετάει μακριά....


Αυτά λοιπόν έγραφα τότε φίλοι και φίλες των κόμικς..
σύντομα θα δείτε βίντεο (το ετοιμάζω τώρα) με αυτό ακριβώς το θέμα:
οι τιμές των κόμικς τότε και τώρα - συσχετισμοί..
Σύντομα στίς οθόνες σας.. μόνο απο το mycomics.gr !!!!

4 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τα σημερινά τεύχη όχι μόνο δεν διαβάζονται από εμας αλλά και ούτε από τα παιδιά. Πόσες φορές προσπάθησα να αγοράσω στα δικά μου αλλά δεν τα βρήκαν καθόλου ελκυστικά. 3 παιδιά έχω αλλά κανενα δεν κατάφερα να γίνει φίλος με αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι λές τώρα !!! Τι λες...!!

    Το 2001. Από τότε στο internet ο Θείος Σκρουτζ. Με σελίδες, σκαναρίσματα σχόλια και απόψεις.

    Διαβάζω ή μάλλον ξαναδιαβάζω μετά από χρόνια το κομμάτι με τον Τερζό και τις εκδόσεις του. Ειδικά την άποψη σου για το τι πρέπει να κάνει ο εκδότης για να μείνει στο παιχνίδι.
    Πόσο σωστό και διαχρονικό.

    Και το πιο αστείο της υπόθεσης ?

    Αυτή η κουβέντα τώρα μόλις κανά χρόνο πριν έγινε με τυμπανοκρουσίες κομπασμούς και την δέουσα σοβαρότητα σε site σοβαρά με ανθρώπους που αγαπάνε τα κόμικς και δηλώνουν μελετητές, ιστορικοί, συλλέκτες και εκδότες που και που.
    Αλλά μας ήρθαν μόλις χθες.
    Χθες ήταν που καμάρωναν για την συλλογή τους με τα τεύχη της Modern Times.
    Και έτσι ξαφνικά παρουσιάστηκαν σαν συλλέκτες με πείρα χρόνων.
    Είπαμε "...ότι δηλώσεις είσαι".
    Οι χθεσινοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ συνεχίζω να παίρνω κόμικς του Disney. Δεν βρίσκω κάτι κακό επάνω τους, γενικά, αλλά εδώ που τα λέμε ένα καλό site θα το ήθελαν (αυτό του ΚΟΜΙΞ στην λίστα με τα τεύχη έχει πάνω πάνω ακόμη αυτά του 2004).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και εγώ το παίρνω ακόμα το Κόμιξ. Πες από συνήθεια πες από περιέργεια μπας και φτιάξει. Το αποτέλεσμα είναι ότι το 3euro πάει στον εκδότη.
    Αλλά αυτό που παίρνω απέχει πολύ από τα παλιά.

    Όσο για το site και ότι έχει μείνει στο 2004 αυτό τα λέει όλα.
    Όχι για τον σεβασμό στον πελάτη αναγνώστη αλλά για τις κινήσεις που έπρεπε να κάνει και δεν έκανε για να επιπλεύσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή